Ինչպես տեսնում ենք, նրանք հաճույքով անցնում են վայրենությունների, երբ քիչ քանակով մարդկանց խումբ է լինում: Մեծ խմբերի ակցիաներին նույնիսկ չեն մոտենում: Սրանք այն տեսակն են, որ նախընտրում են խմբով հարձակվել քաղաքացու վրա, և աշխատավարձ ստանալիս չմտածել, որ իրենք ծեծել և ձերբակալել են երիտասարդ մարդկանց, ում ծնողները, հարազատները, ընկերները այդ պահին սպանվում, հայրենազրկվում ու արմատախիլ են լինում: Նրանք փող (փարա, մանաթ) ստանալիս չեն մտածելու, որ հայության ոտատակ տված արժանապատվությունը փրկելու փորձեր անող մարդկանց են ձերբակալել: Չեն հասկանում, որ մի քանի տարի հետո, Երևանի փողոցներում, ոստիկաններով վազելու են, որպեսզի վնասազերծեն իրենց կանանց ու երեխաներին ծեծող և պատիվն արատավորող ադրբեջանա-թուրքական ագրեսիվ խմբերին:

Մեկ ամիս Հայաստանում մնալուց հետո, անցնելով Սևանի ափերի կեսը, ես հատել էի հանրապետության տարածքի կեսը: Հարավում էր մնացել Զանգեզուրը, որը սեպի պես խրվել էր թշնամիների՝ Նախիջևանի ու Ադրբեջանի միջև: Այս սարերի բնակիչները երբեք անձնատուր չէին եղել:

Արցախից գրում է gg ընկերության ղեկավար ԽԱՉԱՏՈՒՐ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ

3 ժամանոց «սռոկը էլի ատբիտ արինք հելանք»: Գրկեք ձեր միֆ «պետականությունն» ու հպարտ նստեք:

Օդը շնչահեղձ է լինում. Էլ չի շնչում օրը... Միայն լսվում է իրականության հառաչանքը...

Ասում են՝ իմաստուն ազգ ենք։ Ախր, ո՞նց կարող ենք իմաստուն լինել, երբ միշտ նույն ծուղակն ենք ընկնում, նույն փոսը։ Հիմա, 3 տարի առաջ, 100 տարի, 150 տարի առաջ։ Ո՞նց ա հնարավոր ամեն անգամ սենց ղեկավարներ բերել կարգել սեփական գլխին, կուրորեն հավատալ «դաշնակիցներին»...

Ամենաճշմարիտ քրիստոնյան հայանուն թափոնն է: Երբ ինքնամոռաց պնդում է, որ Էրզրումից մինչև Հադրութ Քոչարյանն է հանձնել, ակամա կասկած է ընկնում մեջդ ու խնդրում ես ասել, թե այդ ե՞րբ ու որտե՞ղ է տեսել, որ Քոչարյանը հող է հանձնել:

Դե հիմա հոգեբանորեն պատրաստվեք Նիկոլի բերած ավտոբուսներում ադրբեջանցի կնանիքին տեղ զիջելուն: Հիմա պատրաստվեք, որ հարևան ադրբեջանցու հետ կռիվ եք անելու ոռոգման ջրի հերթի համար...

Ի՞նչ մեծ գյուտ արեց Կոլումբոսը, որ Ամերիկան գտավ: Եթե նա չգտներ՝ ներկայիս մեր սավառնակները մի ժամում կգտնեին:

Էլի նույն կարծիքին եմ: Իսկ դուք հաճույքով տարածեք դրա յուրաքանչյուր բարբաջանք… …որ ձեր պարտության ամոթը այդպես նիկոլաջրեք: